Chlebodawcy

Bilans dzisiejszego porannego spaceru to: Dwie kromki chleba z niewiadomą zawartością i prawie połknięta kość z kurczaka.

Kenzi jest wielką fanką stołowania się poza domem.

Ze wszystkich problemów jakie mogłabym przy jej wychowaniu wymienić, ten jest najgorszy ze wszystkich.

Codziennie nad tym pracujemy, ale na razie postępy są bardzo małe.

Sam fakt, znalezienia czegoś zjadliwego jest dla niej wystarczająco atrakcyjny.

Resztki obiadów i chleba występującego w każdej możliwej postaci jest na moim osiedlu widokiem normalnym. Zresztą osobiście widziałam dwie panie, które nie bacząc na nic z wielką pasją wysypywały chleb poza swoje balkony.

Zastanawiam się…

Co powoduje tymi wszystkimi ludźmi tak beztrosko pozbawiającymi się resztek przez okna?

Dobre serce?

Dla mnie to chyba jednak bezmyślność.

Rozumie, że jedzenia się nie marnuje. Tak uczono nas od dziecka, ale uczona nas też, że się go nie wyrzuca.

Chcą nakarmić gołębie? To chyba jednak nie chlebem, a już na pewno nie kośćmi tylko pszenicą.

Jednocześnie nie zdają sobie te osoby sprawy, że to nie jest tylko mój problem z niesfornym szczeniakiem, ale tak naprawdę problem całego osiedla. Po prostu taka ilość resztek zachęca szczury do gnieżdżenia się blisko osiedli ludzkich.

Tego, te dwie panie wyrzucające chleb pewnie już by nie chciały, chociaż to też zwierze.

Hasło na dziś: Trochę rozsądku drodzy mieszkańcy osiedli.

A dla posiadaczy pupili…tylko spokój nas uratuje :D